John Paul Adams, CSUN
john.p.adams@csun.edu
:
Johann M. Watterich, (editor), Pontificum Romanorum qui fuerunt inde ab exeunte saeculo IX usque ad finem saeculi XIII vitae ab aequalibus conscriptae Tomus II (Lipsiae 1862) pages 185-187 :
Serenissimo ac gloriosissimo Lothario Romanorum regi, fratres qui Romae sunt cardinales presbyteri et diacones, Bonifacius tit. S. Marci, Gregorius tit. ss. Apostolorum, Amicus tit. ss. Nerei et Achillei, Desiderius tit. S. Praxedis, Saxo tit. s. Stephani in Coelio-monte, Petrus Pisanus tit. s. martyris Suzannae, Petrus tit. s. Marcelli, Sigizo tit. Sixti, Crescentius tit. ss. Marcellini et Petri, Comes tit. s. Savinae, Gregorius tit. s. Balbinae, Luitfridus tit. s. vitalis, Matthaeus tit. in Eudoxia, Henricus tit. s. Priscae, Odericus tit. ss. Ioannis et Pauli, Ionathas tit. s. Calixti, Stephanus tit. s. Laurentii in Damaso, Petrus tit. s. Eusebii, Gregorius diac card. s. Eustachii, Angelus diac. s. Mariae in Dominica, Ioannes diac. s. Nicolai in carcere Tulliano, Erimandus diac. s. Angeli iuxta templum Iovis, Silvius diac. s. Luciae iuxta Heligabalum, Romanus diac. s. Hadriani iuxta Asylum, Gregorius diac. S. Mariae in Aquiro, Petrus Senex Portuensis episcopus, Aegidius Tusculanus episcopus, Trasmundus Signinus episcopus, Otto Sutrinus episcopus cum reliquis Romanae ecclesiae suffraganeis, subdiaconi omnes, primicerius cum omni schola cantorum, Petrus basilicae Salvatoris quae appellatur Constantiniana archipresbyter, Rainerius s. Mariae maioris archipresbyter, Papa (?) s. Mariae Rotundae archipresbyter cum reliquis Romanae ecclesiae archipresbyteris et cum omni clero Romano, Anastasius abbas s. Pauli, Ioannes abbas ss. Stephani et Laurentii, Laurentius abbas s. Gregorii in clivo-Scauri cum reliquis abbatibus aeternam in Domino salutem.
Propter quorundam hominum dolosa figmenta et mendacia venenosa, qui Dei ecclesiam scindere et simplicium animas evertere moliuntur et, sicut Iamnes et Mambres Moysi, Philetus et Hermogenes Paulo, Dei veritati resistunt, ad serenitatem tuam, christianissime principum, universitatis nostrae litteras sicut ad reliquas Orientis seu Occidentis ecclesias pia devotione dirigimus, optantes ut de his, que post obitum piae memoriae Papae Honorii in Romana ecclesia emersere, seu de domni Papae Anacleti electione sitis litterarum serie certiores. Accepimus enim, eos suis scriptis impudenter asserere dominum Papam non petitione populi, non spontanea cleri electione, nec honoratorum consensu iuxta synodales regulas et antiquas patrum nostrorum traditiones ad apostolatus culmen assumptum, sed vi parentum, potentia fratrum, fustibus et sanguine nobisque nolentibus subrogatum. Sed mirum nobis non est, si huiusmodi mendacia ad tam longinquas dirigant nationes et veneno suo fere gentes omnes inebrient et simplices quoque deludant, cum in Romanae ecclesiae gremiis fraudulentiis suis sedem Apostolicam prostituere contendant. Revelata tecum, nobilissime princeps, facie loquimur et per te toto orbe Romano fieri notissima haec, quae scribimus, peroptamus.
Decedente de hac vita Papa Honorio, nos omnes cardinales presbyteri et diacones cum subdiaconibus, primicerio cum omni schola palatii in basilica beati Marci, qui locus quasi umbilicus Urbis est, concordi voluntate convenimus. Convenere nobiles etiam, innumera ibidem multitudo convenit, substituendi Pontificis electionem expectantes. Cumque diutius inter nos de futuri Pontificis esset electione tractatum, domnus Papa, tunc cardinalis presbyter [Petrus Leonis Pierleone], primus libere prorupit in vocem et quemdam de fratribus manu et voce propria assignavit. Cui rei se impotentem frater ille cognoscens, communi omnium nostrum consilio, communi consensu, expetente populo, consentientibus honoratis, eumdem dominum Papam nobiscum communiter elegit. Sicque in basilica beati Petri ad corpus eius, ubi tantum Romani Pontifices consecrantur, est celeberrime consecratus. Nullius profecto nos violentia, nullius nos potentia impulit, sicut fanatici illi suis litteris graviter in Romanum eum Pontificem annotare. Sed cum proditiones suas et opprobria legere nequeant, proprii oculi neglecta in alieno oculo festucam quaerunt.
Porro Haimericus quondam cancellarius, qui Romanam ecclesiam quasi vile scortum pro luxuriis et avaritia sua longo iam tempore habuit prostitutam, qui simoniis, sicut vos ipsi (ut credimus) aliquando fuistis experti, exactionibusque variis Dei ecclesiam et Dei servos diutius trucidavit, arridente ei egregio viro Leone Fraiapane, qui nunc per Dei gratiam nobiscum est, velut alter Sennacherib in civitatem sanctam et templum improbi consilii sui manum impie praesumpsit extendere, et propria superbia quibusdam sibi allectis, qui eius quadra vivebant, viris utique novitiis et numero quinque altare illud in ecclesia Dei solus est molitus erigere. Verum omnipotens Deus subsannuit eos et eorum consilia infatuans in sibilum et fabulam omnium mira ratione redegit. Ipsi tamen ut canes impudentissimi erubescere nescierunt: frons meretricis facta est eis. De quibusdam vero episcopis, quos impostores illi in factione ista sibi applaudere gloriantur, nobis cura ulla non est, praesertim cum nil ad eos de Romani Pontificis electione pertineat.
Rogamus itaque discretionem tuam et in Domino commonemus, ut si Romanam ecclesiam piis optas solatiis et studiis confovere, si imperii tui moderamina per sedem cupis Apostolicam roborari, cum Romana simul ecclesia sapias, aequa nobis pietate concordes et dominum Papam Anacletum, quem unanimi omnes devotione praefecimus, catholicum Papam feliciter recognoscas et debitam ei praedecessorum tuorum more affectionem reverenter exhibeas. Nos quidem aliquando te non sic plene dileximus, sed quia domini Papae amorem uberius circa te fervere cognoscimus, eumdem circa te et circa honorem tuum animum nos gestare cognoscas. Quod si nos fortasse audire distuleris, propitius sit nobis Deus, quia nullis excessibus a tual nos dilectione convelles. Mememto etiam, quod Roboam regi illi contigit, qui sonsilio iuvenum acquievit, at sacertotum noluit sonsiliis obedire.
The new cardinals of Anacletus II were:
J. M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181 (Berlin 1912). Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalcollegiums von 1130 bis 1159 (Würzburg 1964). Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter (Tubingen 1963) [Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom, 26]. Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130 (Tübingen 1977 [Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom, Band 48].
John Paul Adams, CSUN
john.p.adams@csun.edu