Sede Vacane 1700

Gratissimae mihi semper accident litterae Dominationis vestrae illustrissimae; tametsi eas alio in argumento jucundiori et laetiori versari mallem.  Hoc unum siquidem mihi in deliciis erit, assidue prae mentis oculis habere, suspicere, venerari ac colere dominum meum Sebastianum [Fénélon, Bishop of Cambrai], eique in omnibus obsequi. Hujus etenim incomparabilem zelum in arcendo e sui gregis pabulo pestiferorum librorum virus, heroicam constantiam in perferendis serena fronte adversis, eludendisque mira prudentia insidiosis machinationibus, ac confundendis pertinacissimis aemulis plenis contentione et malignitate, dolosque tota die meditantibus, numquam satis demiror.  Multae porro, ut monet Sapiens, sunt insidiae dolosi, et bona in mala convertens insidiatur, et in electis imponit maculam.  Grates modo cum patiente referendae sunt Altissimo, qui dissipavit cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum, quod coeperant, et consilium pravorum dissipavit.  Haec omnia, et quae deinceps Dominatio vestra mihi significare dignabitur, quam sancte arcana servabo, nec nisi alicui D. Sebastiani [Fénélon] exploratissimo ac prudentissimo amico quam cautissime aperiam, quemadmodum heri praestiti cum eminentissimo domino meo cardinali Radoloviko, nostro communi amico.  Quid in hac curia sparserint in D. Sebastianum [Fénélon], ejusdem adversarii, non satis mihi persipcuum est, ut pote qui a die meae promotionis, 14 novembris, meo coenobio egredi non potuerim usque ad 3 labentis mensis diem, qua purpureo galero, una cum eminentissimis mesi Radoloviko et Sperello, a summo Pontifice in consistorio secreto donatus fui, et tunc incidenter haec pauca duntaqxat verba excepi a quodam Monacho [cardinali] adversae partis, nimirum, se nolle amplius immisceri quibusdam rebus sibi a D. Erasmo [Bossuet] in D> Sebastianum [Fénélon] descriptis.  Quae autem Dominationi vestrae de piissimo illo Monacho [cardinali] perinde ac si iste de sana D. Sebastiani [Fénélon] mente in rebus fidei subdubitet, indicata fuere, solerter investigabo, et mea vel alterius communis amici opera, quidquid dubietatis fortasse in eo supererit, ab illius mente eliminare studebo.

Inter haec D. Julianus [Norisius] velis remisque contendit D. Basilii [Innocentii XII] locum occupare, singulosque prehensare affectat; sed id, uti spero, ei ex sententia non succedet, nec ipse aliquot abhinc diebus commoda utitur valetudine. 

Vale interim, illustrissime domine, et plurimam meo nomine salutem dilectissimo meo D. Sebastiano [Fénélon] impertias.

Gratissimae mihi acciderunt novissimae litterae Dominationis tuae illustrissimae, quibus de tua optima valetudine, et D. meo Sebastiano [Fénélon] inter audacissimorum hostium insultus semper imperterrito et immoto me admones.

Inclusam tibi hic transmitto epistolam funerbrem, etc. compositam a patre Massoulié, qui a quindecim diebus mihi detulit librum a se conscriptum gallico idiomate, de materia orationis, etc. typis Parisiensibus editum, et D. illi archiepiscopo dicatum, quem sexennio ante jussu reverendissimi patris Ferrarii, magistri sacri palatii apostolici [1688-1695], nunc cardinalis, recognoveram, et elucubraveram approbationem in eodem libro impressam; qua de re memini, me non semel cum Dominatione tua collucutum hic Romae fuisse.  Nec mea me fefellit opinio, nimirum, quod totus ille liber propter capsulam esset immutandus, quod factum adverto, ut ex ipsis parergis liquet.  Non amplius propter gravissimas causas publici juris fient extremae tabulae Juliani [Norisii], ubi inter plura reflexione digna, sesquipedalibus litteris delineatur intestinum et immortale odium in doctores, et proinde nomen Divini istis in regionibus sibi perpererat, et viam ad Basilii [Papae] locum invadendum, variis artibus et reconditis moliminibus, etiam a D. Erasmo [Bossuet] fabricatis, et nunc patefactis, sibi paraverat....