©2011 John Paul Adams, CSUN
john.p.adams@csun.edu
Augustinus Theiner (Editor), Caesaris S. R. E. Cardinalis Baronii, Od. Raynaldi et Jac. Laderchii Annales Ecclesiastici Tomus Vigesimus Septimus 1397-1423 (Barri-Ducis: Ludovicus Guerin 1874), sub anno 1410, no. xxi-xxii, pp. 320-321:
Joannes, etc. ad perpetuam rei memoriam.
Rationi congruit et convenit honestati, ut ea quae de Romani Pontificis gratia processerunt, licet ejus superveniente obitu litterae apostolicae super illis confectae non fuerint, suum consequantur effectum. Dudum siquidem Angelo Corario, qui in sua Gregorius XII. et Petro de Luna qui in ejus obedientiis Benedictus XIII nominabantur, et qui tunc de papatu invicem contendebant, in generali concilio Pisis celebrato notoriis, schismaticis et pertinacibus haereticis sententialiter declaratis, felicis recordationis Alexander Papa V. praedecessor noster ad apicem summi apostolatus assumptus ad pacem et reintegrationem, nec non veram unionem in universali Ecclesia tam in capite quam in membris, et ad reductionem Christifidelium quorumlibet ad ejusdem Ecclesiae gremium ferventer intendens; et in hujusmodi apostolatus primordiis provide considerans, quod tam Petrum et Angelum praedictos, quam p0er quondam Bartholomaeum archiepiscopum Barensem Urbanum VI. , Perrinum Thomacellum Bonifacium IX, Cosmatum Innocentium VII., et Robertum de Gebennis Clementem VII. nuncupatos, ipsorumque Petri et Angeli praedecessores durante tunc dicto schismate et occasione ejusdem nonnulli processus, sententias excommunicationis, privationis, irregularitatis, inhabilitatis, suspensionis, et interdict ac alias censuras in se continentes in et contra diversas personas, regna, jurisdictiones, commuinitates, universitates, collegia, loca, districtus, et territoria fuissent et essent hinc inde facti et promulgati, ac propter antiquationem dicti schismatis, et etiam quia multi notabiles doctores utriusque juris et magistri in sacra pagina scripsissent pro et contra, ac publice et solemniter determinassent, in dubium verseretur a multis quis a tempore wschismatis foret verus Romanus Pontifex, seu quis veri vicarii Jesu Christi fungeretur officio, ad exonerationem conscientiarum utriusque obedientiae, quae tunc per Dei gratiam ad unum ovile omnium reductae fuerunt, omnes et singulos hujusmodi processus et sententias, qui vel qual occasione et praetextu schismatis atque adhaerentiae utriusque partit,seu via neutralitatis assumptae vel introductae hinc inde, ut praemittitur, lati decreti seu fulminati fuissent: quos omnes et singulos idem praedecessor in hujusmodi ordinationibus pro expressis haberi voluit, eodem approbante concilio ex certa scientiae sustulit et abolevit, ac pro sublatis et abolitis in perpetuum haberi voluit neminem praefatis sententiis ac processibus esse ligatum vel involutum declarando; et nihilominus ex abundanti quoscumque subdictis processibus comprehensos ab eisdem sententiis et censuris absolvit, et pro absolutis haberi decrevit, et declaravit, si et quatenus indigerent; etiam super irregularitatibus si quas proter praemissa vel occasione praemissorum contraxissent, dispensando: et etiam dictus praedecessor omnes et singulas dispensationes factas per eosdem contendentes tunc de papatu, vel eorum alterum, seu eorum praedecessores super matrimoniis et aliis casibus, qui forum conscientiae inspicerent ipsorum durante obedientia, in partibus neutralibus vel subtractis ex simile scientia ratisficavit et approbavit.
Et insuper, eodem approbante concilio, idem praedecessor pro pace et reintegratione ac perfecta unione universalis Ecclesiae in capite et in membris electiones, postulationes, ipsarum admissiones, confirmationes, mutationes, consecrationes clericorum, ordinationes, praesentationes, institutiones, collationes, permutationes, privationes, et quasvispensiones et dispensationes quibusvis personis eidem concilio et ejus determinationi adhaerentibus de quibuscumque beneficiis ecclesiasticis et praelaturis per electores, confirmatores, per patronos ordinarios, et quoscumque provisores ad haec potestatem et auctoritatem habentes, canonice factas temporibus et locis subtractionis et neutralitatis, in quibus hujusmodi contendentibus obedientiae non prastabatur, etiam eodem approbante concilio ratificavit et approbavit, et ratas habere et manere voluit atque firmas, atque omnem suscipere roboris firmitatem, reservationibus non obstantibus quibuscumque.
Praeterea omnes dispensationes factas per episcopos diocesanos in partibus neutralibus super defectu aetatis patientibus causa assequendi et obtinendi beneficia, dignitates aut praelaturas, ac omnes absolutiones et inhabilitationes in foro poenitentiali tam per contendentes, quam per dictos ordinarios p0endente schismate factas super casibus sedi Apostolicae reservatis simili scientia, eodem approbante concilio, ratificavit et approbavit. Et ut litium anfractus quarum dubii erant et sunt eventus, consultius evitarentur, dictus praedecessor, etiam approbante concilio, decrevit et declaravit quod omnes et singuli beneficiae ecclesiastiae, dignitates, personatus, vel officia curata, vel non curata titulo ordinario assenti, et possessionem pacificam jam adepti, dum tamen canonice, et alias quam per privationem adhaerentium concilio praedicto, et ejus determinationi beneficiae, dignitates, personatus, vel officia hujusmodi libere et pacifice gauderent, nec in jure, titulo, vel possessioe suis quomodolibet inquietarentur, turbarentur, seu gravarentur, etiam beneficia ipsa specialiter, vel generaliter sede praedictae essent reservatae.
Postea vero ad supplicationem dilecti filii nobilis viri Guillelmi dicus Bavariae et comitis Hannoviae, asserentis quod quamplurimis viris notabilibus multumque literatis, multisque Regibus ac regionibus in ipsius schismatis principio super duabus electionibus, videlicet Urbani et Clementis praedictorum, ut etiam superius tactum est, varia et diversa hinc inde sentientibus, et casum electionis prima cum suis circumstantiis tam verbo quam scripto aliter et aliter contrarie narrantibus et asserentibus, quodque in suo comitatu Hannoniae, qui tunc sub temporali dominio quondam Alberti ejus genitoris erat, inter provectiores et acceptae authoritatis viros, quorum consiliis et deliberationibus ipse genitor in ea parte tunc inhaesit, super dictis electionibus de Urbani et Clementis praedictorum personis [ut praetendebatur] factis, quae videlicet earum subsistentibus hinc inde persuasionibus et minitis ac circumstantiis plurimis canonica censeri debuit opiniones, nec non altercationes et congroversiae pullulabant; per genitorem praedictum, nec non universos ecclesiasticos praelatos ac clerum et nobiles, communitates, comitantur ejusdem matura super hoc deliberatione praebabita, coram Deo tamen et sanctis ejus beatisque Petro et Paul Apostolis protestatione praeviae, quod ab unitate sanctae matris Ecclesiae ac fidei orthodoxae propterea recedere, et sanctorum patrum sanctionibus ac institutionibus canonicis alias obviare nullatenus intendebant, via neutralitatis fuerat introducta, praefatus praedecessor videlicet iv. kalend. maii pontificatus sui anno primo ex praemissis et certis aliis rationalibus causis, etiam alias ei expositis, voluit et concessit, quod sublationes, abolissiones, ac declarationes praefatae ab eisdem processibus, sententiis, et censuris, nec non approbationes et ratificationes praedictae, ac aliae ordinationes et constitutiones quacumque in eodem concilio edita a tempore editionis illarum usque ad septimam diem mensis februarii de anno Domini MCCCCX. [February 7, 1410] ad ea similiter, quae interim in eodem comitatu per ordinarios facta fuerant, se extenderent, et locum haberent, eaque sic facta eaque sic facta eaque gesta, et quaecumque inde secuta rata et firma perpetuo remanerent, ac valida et efficia conferi et reputari deberent, eisque in judicio et extra ubicumque exhibita forent vel ostensa staretur, et fides plenaria adhiberetur in omnibus et per omnia, ac si idem praedecessor illa omnia et singula ex certa scientia duxisset, eodem approbante concilio, etiam authoritate apostolica confirmanda, et quae nihilominus idem praedecessor die praedicta, videlicet IV. kal. maii eadem auctoritate confirmavit, ratificavit, et etiam approbavit ....
Ne autem de voluntate et concessione ac ultimis confirmatione, ratificatione, et approbatione praedictis pro eo, quod super illis dicti praedecessoris, ejus superveniente obitu, litterae confectae non fuerunt, valeat in posterum quomodolibet haesitari, volumus et eadem authoritate decernimus, quod voluntas dicti praedecessoris et ejus concessio, nec non ultimae confirmatio, ratificatio, ac approbatio praefatae provide a dicta die videlicet IX kal. maii, valeant, plenumque sortiantur effectum, ac si super eis dicti praedecessoris litterae sui ipsius diei data confect fuissent, prout superius enarratur, quodque praesentes litterae ad probandum plene voluntatem praedecessoris ejusdem, nec non concessionem et ultimas confirmationem, ratificationem, et approbationem praedictas ubique sufficeant, nec ad id probationis alterius adminiculum requiratur.
Nulli ergo, etc.
Dat. Bononiae VIII. kal. junii pontificatus nostri anno 1.
©2011 John Paul Adams, CSUN
john.p.adams@csun.edu