Georg Erler (editor), Theoderici de Nyem  de scismate libri tres (Lipsiae 1890), Book II, 24 and 34, pp. 165-166 and 185-186:

XXIV. Unde ipse pontifex ira immoderatius incalescens et pungente ipsum dicto morbo calculi lectum aegritudinis subito intravit, in quo tertia die sequenti in festo dancti Remigii mane [October 2] decessit, dictis nunciis adhuc existentibus in urbe. Quo mortuo quidam alter perfidus miles Neapolitanus et consanguineus Bonifacii, tunc capitaneus castri sancti Angeli [Antonellus Thomacelli], praedictum frangendo salvum conductum eosdem nuncios in urbe cepit et ad praefatum castrum perduxit ac demum pro eorum liberatione ab eis summam V millium [5.000] florenorum auri vel circa, ut dicebatur, extorsis. De quo ipsi domini cardinales ac curiales valde doluerunt, et interponentibus se ipsis cardinalibus, infra dies paucos dicti nuncii de praedicto castro relaxati fuerunt. Dum iam ipsi cardinales conclave ingredi vellent causa eligendi successorem Bonifacio memorato et ad id quibusdam cardinalibus tunc propterea in domo archipresbyteri in gradibus eiusdem basilicae simul congregatis, dicti nuncii venientes rogarunt, quod tum supersederent in electione huiusmodi, et si hoc facerent, sperarent unionem futuram cito deque ipsorum domino grata vellent nova referre, quod tamen dicti domini cardinales facere noluerunt existimantes, quod talia trufatice proponerent, ac statim conclave ingrediebantur, ut eligerent successorem Bonifacio. ....

 

XXXIV. Mortuo igitur dicto Bonifacio funus eius satis humiliter in praefata basilica principis apostolorum in capella coniuncta capellae dicti Gregorii papae ad dexteram, dum itur ad altare beati Gregorii papae, et prope sepulchrum Gregorii papae V., minoris Gregorii propter largas elemosinas et alia bona opera, quibus claruit, appellati—et fuit Saxo natione—sepeliebatur. Sed interim quod dictus dominus Ladislaus rex imperium tenuit Romanum, magnum et pretiosum valde monumentum dicti fratres eiusdem Bonifacii sibi in eadem capella construi fecerunt. Praefatique cardinales nostrae obedientiae post obitum dicti Bonifacii conclave causa eligendi novum pontificem subintrarunt et elegerunt tamen Innocentium huius nominis septimum. Quo facto in urbe magna dissensio inter cives Romanos orta fuit, quia illi de parte Ghibellina voluerunt recuperare statum libertatis et regiminis dictae urbis, prout penes populum et quosdam banderenses erat, antequam praedicto Bonifacio traderetur, cooperantibus ipsis in hoc dominis Nicolao et Joanne de Columna praedictis fratribus et Baptista de Sabellis necnon quibusdam aliis baronibus de ipsa urbe oriundis de Gibellina parte, qui etiam circa urbem ipsam multa castra et alia loca munita tunc temporis possidebant. Pars vero Guelpha et qui favebant eis de Ursinis multique potentes in hoc praedictis eorum concivibus viriliter resistebant asserentes expedire communitati, quod urbicolae per ecclesiam et non per cives regerentur. Interim Gibellini traxerunt in auxilium dictum regem Ladislaum, et pluribus diebus una pars contra aliam tunc in urbe periculose pugnabant, ubi etiam plerique interfecti ceciderunt, et multa mala fiebant tunc in urbe, scilicet violentiae, stupra et adulteria et his similia impune. Qua tempestate Innocentius, qui secundum annum sui pontificatus fere complevit, eligebatur in papam. Cuius primus annus sui pontificatus fuit purgatorius multorum malorum prius in Romana curia commissorum. In illo enim supradictus cardinalis [Francesco Carbone] Monopolitanus summus poenitentiarius et aliqui insignes symoniaci et ultra modum talibus lucris locupletati quasi repentina morte corruerunt et quaedam alia innovata fuerunt, quae per ordinem inferius describentur, sed ante huiusmodi electionem ipse Innocentius, tunc Cosmatus tituli sanctae Crucis in Hierusalem presbyter cardinalis, ac ipsum eligentes praedicti sui cardinales sponte iurarunt et voverunt quod quicumque ipsorum eligeretur in papam ad hoc, quod dicta unio fieret, eius papatui pure et sponte cedere deberet, dum tamen dictus Petrus de Luna etiam suo papatui sponte cedere vellet.

---

Gobelinus: Cosmidromius Gobelini Person   ed. Max Jansen (Munster i. W.: Aschendorff 1900), VI. chapter 87-88, p. 154:

Inter haec Dn. Bonifacius Papa calculi infirmitate gravatur, et dum se opera medicorum satagit sanare, in membro virili putrescit: et sic quamvis torsionibus intolerabilibus cotidie quatitur, tamen aurum sitire non desivit, donec XV. anno pontificatus sui in Kalendis Octobr.[October 1, 1404] praedicto morbo defecit.

Cap. 88: Vacante igitur sede cardinales infrascripti congregati, videlicet Angelus tituli sancti Laurencii Florentinus [actually Bishop of Ostia], Franciscus tunc sanctae Susannae Monopolitanus [actually Bishop of Tusculum], Henricus sanctae Anastasiae Neapolitanus [He had actually been promoted to Bishop of Tusculum in 1403], [episcopi]; Cosmatus sanctae Crucis in Iherusalem Bononiensis, Angelus sanctae Potentianae Laudensis presbyteri; necnon Raynaldus sancti Viti in macello de Branchaciis et Landolfus sancti Nycolai in carcere Tulliano Barensis diaconi; conclave intraverunt et coram pluribus notariis et testibus solempnibus compromiserunt et compromissum servare iuraverunt nec unquam se absolvi ab illo iuramento se petituros neque absolucionem aliquam recepturos se ab eodem, videlicet: quod ipsi singuli et communiter, et si quis eorum forte in papam eligeretur, vellet omnem diligenciam quam posset adhibere ad hoc, quod unitas ecclesiae reformaretur, etiamsi opus esset ad hoc renunciare papatui vel resignare illum, qui ex eis papa fieret, et quod cardinales absentes ad simile iuramentum praestandum coartarent. Et si forte novos cardinales postea creari contingeret, quod ante omnia simile iuramentum praestarent. Et post hoc processum est ad electionem, et electus est ex eis dominus Cosmatus supradictus et vocatus est Innocencius septimus.

---

Gobelinus was cobbling his list together from obsolete material. He omits Antonio Caetani (S. Cecilia) and Cristoforo Maroni ( S. Ciriaco).