Luca Wadding, OFM,   Annales Minorum   Tomus Tertius editio secunda (ed. J. M. Fonseca de Ebora) (Romae 1732) pp. 384-385:

Venerabilibus Fratribus Spoletano [Bartholomaeus Accorombani] et Asisinensi [Nicolaus de Curbio] Episcopis, etc.

Quaedam ab Apostolica Sede tempore felicis recordationis Innocentii Papae praedecessoris nostri litterae processerunt, in quibus ipse universis Religiosis, cujuscumque professionis vel Ordinis existerent, districte in virtute obedientiae injungebat, ut parochianos alienos diebus dominicis et festivis non reciperent in suis ecclesiis seu oratoriis temere ad divina: nec ipsos ullatenus ad paenitentiam admittereent, sine suorum licentia sacerdotum: nec eis in suis praedicarent ecclesiis ante Missarum solemnia, pro quibus audiendis prima diei parte iidem parochiani consueverunt et debent in suis ecclesiis convenire: neque sermones etiam solemnes facerent illa hora, sed neque ad praedicandum solemniter ad parochias alienos accederent, nisi essent ab eorum sacerdotibus invitati, vel saltem nisi se ad id humiliter peterent et obtinerent admitti, nec ea die qua dioecesanus Episcopus, vel alius loco ejus praedicaret solemniter, maxime in Ecclesia Cathedrali, aliquis ipsorum in eadem civitate vel loco praesumeret praedicare: si vero in casu licito parochianum alterius eos in suis ecclesiis recipere ad sepulturam contingeret: omnium, quae obtentu consequerentur hujusmodi sepulturae portionem canonicam, etiam non requisiti infra octo dies a tempore receptionis eorum, Episcopo vel sacerdoti de cujus parochia mortuus esset assumptus exhibere curarent. Si autem aliquis religiosorum hujusmodi praecepti transgressor contra praedicta, vel aliquod praedictorum venire praesumeret, praeter inobedientiae vitium et excommunicationis sententiam, quam eum incurrere voluit ipso facto, gradus sui periculo subjaceret. Et nihilominus a Diaecesano ad praemissa universa et singula observanda per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, districtius cogeretur nullis eis contra hoc indulgentiis vel privilegiis Apostolicis valituris.

Verum quia super praemissis litteris cogitare attentius ac studiosius deliberare proponimus, pacis commodum et quietis solatium ecclesiis, et personis ecclesiasticis potissime cupientes, praefatas litteras et si quae aliae super praedictis, vel elrum aliquo contra praefatos religiosos, vel aliquos ex ipsis generaliter vel specialiter, praeter formam communem et solitam processere: ac mandata seu praecepta facta in eis, vel earum auctoritate duximus penitus revocanda; venerabilibus fratribus nostris universis Archiepiscopis, Episcopis, et dilectis filiis Abbatibus, Prioribus, Decanis, Archidiaconis, Archipresbyteris et aliis ecclesiarum Praelatis et ceteris personis ecclesiasticis tam secularibus quam regularibus cujuscumque Ordinis vel professionis existerent, nostris dantes litteris in mandatis, ut per hujusmodi litteras, vel occasione mandatorum seu praeceptorum aut sententiae quae continent, nihil prorsus agerent: cum nullam ex tunc haberent efficaciam, vel vigorem. Sed sicut intelleximus, nonnuli Episcopi et Praelati Ducatus Spoletani et Patrimonii, deliberatione nostra super praemissis litteris nullatenus expectata, diltectis filiis Fratribus Ordinis Minorum post hujusmodi revocationem nostram, inhibere generaliter vel specialiter praesumpserunt, ne in locis suae jurisdictionis praedicent, nisi licentiam ab eis super hoc habuerunt specialem: et hi quibus concessa fuerit hujusmodi licentia, testimonialibus litteris de hoc ostendant se munitos: excommunicationis comminantes se laturos sententiam tam in praedicantes, quam in audientes, si secus extiterit attentatum. Volunt etiam quod illi, quibus praedicandi concedunt licentiam de hujusmodi comminatione sententiae frequenter in suis praedicationibus faciant mentionem. Inhibent quoque parochianis suis, praedictis Fratribus sua confiteri peccata, ne hac occasione ad ipsos accedere: et Fratribus ne aliquos in suis ecclesiis recipere ad divina praesumant. Quidam insuper parochiales sacerdotes eosdem Fratres gravare et molestare non cessant in animarum suarum periculum, ipsorum Fratrum injuriam, ac scandalum plurimorum.

Cum igitur memoratum Ordinem pro eo maxime, quod fuit nobis in minori tunc officio constitutis, ab Apostolica Sede commissus, caritate praecipua diligamus: et Fratres ejusdem Ordinis, tamquam praediulectos et singulares filios intra mentis ubera carius amplexamur: iidemque Fratres firmarint in nos, utpote in specialem patrem, totius reverentiae ac devotionis affectus, propter quod constanter in animo gerimus ipsos et eumdem Ordinem Apostolicae benevolentiae affluentia confovere: eisque continue adesse praesidiis opportunis: nos pati nolentes, quod aliquid attentetur in ipsorum Fratrum praejudicium et gravamen, hujusmodi inhibitiones per praedictos Praelatos et sacerdotes, seu per quoscumque alios factas, necnon ordinationes quaslibet et quoscumque processus contra Fratres ipsos et eorum Ordinem post praedictum revocationem nostram habitos, auctoritate Apostolica duximus revocandos, ad reducentes praedictos Fratres in eum statum in quo priusquam praedictae ipsius praedecessoris manarent litterae fuisse noscuntur: decernimus irritum et inane quidquid per quemcumque in ipsorum praejudicium hactenus extitit, vel extiterit de cetero antequam super praedictis declaraverimus litteris, attentatum. Ideoque fraternitati vestrae per Apostolica scripta mandamus, quatenus praemissa omnia in locis in quibus expedire videritis solemniter per vos vel per alios denunciare curetis, non permittentes praedictos Fratres eorumque Ordinem contra hujusmodi revocationem et constitutionem nostram ab aliquibus molestari: molestatores et contradictores hujusmodi per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescendo: non obstante constitutione de duabus dietis edita in Concilio generali: Quod si non ambo his exequendis poeritis interesse, alter vestrum ea nihilominus exequatur.

Datum Laterani II. Idus Septembris, Pontificatus nostri anno 1.

---

On August 26, 1254, Innocent IV had written to the University to stop molesting the Franciscans and Dominicans (Du Boulay, III, p. 371).