Sede Vacante 1154

J. M. Watterich, (editor), Pontificum Romanorum Vitae II (Lipsiae 1862), p. 324-326:

..... In diebus illis Arnaldus Brixiensis haereticus Urbem intrare praesumpserat et erroris sui venena disseminans, mentes simplicium a via veritatis subveretere conabatur. Pro cuius expulsione supradicti Eugenius et Anastasius Romani Pontifices plurimum iam laboraverunt, sed vavore et potentis quorumdam perversorum civium et maxime senatorum, qui tunc ad regimen civitatis a populo fuerant instituti, antedictus haereticus munitus et tutus, contra prohibitionem domini Adriani Papae in eadem civitate procaciter morabatur et sibi ac fratribus suis insidiari coeperat et publice atque atrociter adversari. Venerabilem namque virum magistrum d(ominum) G(uidonis) presbyterum cardinalem tituli sanctae Pudentianae, ad praesentiam ipsius Pontificis euntem, quidam ex ipsis haereticis ausu nefario in via sacra invadere praesumpserunt et ad interitum vulnerarunt. Quapropter Pontifex ipse civitatem Romanam interdicto supposuit et usque ad quartam feriam maioris hebdomadae universa civitas a divinis cessavit officiis. Tunc vero praedicti senatores, compulsi a clero et populo Romano, accesserunt a praesentiam eiusdem Pontificis et ad ipsius mandatum super sacra evangelia iuraverunt quod saepe dictum haereticum et reliquos ipsius sectatores de tota urbe Romana et finibus eius sine mora expellerent, nisi ad mandatum et obedientiam ipsius Papae redirent. Sic itaque ipsis electis et civitate ab interdicto absoluta, repleti sunt omnes gaudio magno, laudantes pariter et benedicentes Dominum. In crastinum atuem, videlicet die coenae Domini [Holy Thursday, March 24, 1155], concurrente undique de more ad annuae remissionis gratiam et gloriosam festivitatem maxima populorum multitudine, idem benignus Pontifex cum fratribus suis episcopis et cardinalibus atque immensa procerum et civium turba de civitate Leonina, ubi a tempore ordinationis suae fuerat commoratus, cum honorificentia magna exivit, et transiens per mediam Urbem, universo sibi populo congaudente, ad Lateranense patriarchium cum iucunditate pervenit ibique die ipso et sequente sexta feria [Good Friday] et Sabbato Sancto, Pascha quoque ac secunda, tertia et quarta feria Divina mysteria solemniter celebravit, atque in Lateranensi palatio secundum ecclesiae antiquam consuetudinem Pascha cum discipulis suis festive comedit. Celebrato itaque cum laetitia festo, singuli ad propria cum gaudia redierunt....

.... Adrianus Papa, qui eo tempore apud Viterbium residebat [June 1, 1155: JL p. 111 no. 10072, 10073], deliberato cum fratribus suis et Petro Urbis praefecto atque Oddone Frangepane consilio, misit ei obviam Iohannem tituli sanctorum Iohannis et Pauli et Guidonem tituli sanctae Pudentianae presbyteros atque Guidonem diaconum sanctae Mariae in porticu Cardinales, quibus et certa capitula dedit et modum ac formam praefixit, qualiter cum ipso pro ecclesia deberent componere. Qui accepto mandato cum festinantia proficiscentes, eum [Fredericum Teutonicorum rex] apud Sanctum Quiricum invenerunt et accedentes ad ipsum honorifice recepti sunt et in tentorium deducti. Post salutationem vero literas ei Apostolicas porrexerunt et domni Papae exposuereunt mandatum. In quibus continebatur inter caetera, ut redderet eisdem cardinalibus Arnaldum haereticum, quem vicecomites de Campania abstulerant magistro O(ddoni) diacono sancti Nicolai apud Otriculas, ubi eum ceperat, quem tamquam prophetam in terra sua cum honore habebant. Rex vero auditis domini Papae mandatis, continuo missis apparitoribus cepit unum de vicecomitibus illis, qui valde perterritus eundem haereticum in manibus cardinalium statim restituit. Caeterum ante adventum ipsorum cardinalium idem rex praemiserat Arnoldum Coloniensem et Anselmum Ravennatem archiepiscopos ad praesentiam saepedicti Pontificis, ut de ipsius coronatione cum eo tractarent et de aliis insimul convenirent: ideoque responsum cardinalibus dare non poterat, nisi prius archiepiscopos ipsos reciperet. Pontifex autem, qui propter nimium suspectum imperatoris adventum ad urbevetanam civitatem transire et illuc imperatorem disposuerat expectare, pro repentino et inopinato illorum adventu in maiorem dubitationem devenit....